"Pamiętnik Nastolatki 6"

   „Pamiętnik nastolatki 6” Beaty Andrzejczuk to kolejna część serii, którą czytam już od wielu lat. Za każdym razem zaskakuje czytelnika czymś nowym. Gdy sięgam po te powieści, wręcz je pożeram, 2-3 godziny i przeczytane. Muszę przyznać, że nie mogę się doczekać kolejnej, niestety ostatniej już części. Ta wywołała u mnie ogromny smutek, jest dość przygnębiająca, ale jak zwykle poruszająca wiele istotnych tematów. Dobrze, że na rynku wydawniczym można jeszcze znaleźć mądre obyczajówki dla młodzieży, gdyż ostatnio zbyt często pojawiają się puste i po prostu głupie książki (nie chcę kogokolwiek urazić, ale taka jest moja opinia).

   Nastał bardzo trudny czas dla Maksyma i Natki. Ich związek wystawiony jest na ciężką próbę. Chłopak leży w szpitalu, przechodzi operacje, nie wiadomo, czy kiedykolwiek będzie mógł chodzić. Jego kuzyna twierdzi, że wszystko stało się z winy Natalii. Jakby tego było mało, pojawiają się intrygi Kamili i Aleksandry, a koło Natki znowu kręci się Bartosz oraz Jeremi. Czy para, której kibicuje tak wiele polskich nastolatek, przetrwa?

   Pamiętam, jak kiedyś jedna dziewczyna krytykowała całą serię za to, że życie Natki pozbawione jest poważnych problemów, że kocha się w niej tylu chłopaków, a Maksym to chodzący ideał. Cóż, jego wady widoczne były przecież już od samego początku, kiedy pojawił się w „Pamiętniku”. W tej części stają się jeszcze bardziej widoczne i doprowadzają do wielu przykrych sytuacji, poważnych błędów. Właściwie z początku ten bohatera bardzo mnie denerwował, dopiero z czasem go polubiłam. Wcześniej kibicowałam Natce i Jackowi, ale już jakiś czas temu zrozumiałam, że to Maksym powinien być tym jedynym dla Natki. Pytanie tylko, czy dziewczyna zaakceptuje jego wady, które w trudnych chwilach dają się we znaki, a chłopak komplikuje wszystko jeszcze bardziej? A może to on wreszcie zrozumie swoje błędy i się zmieni?

   Uczucie między bohaterami staje się coraz trudniejsze, napotyka na liczne przeszkody i przeciwności losu. Natalia długo nie wiedziała, czego tak naprawdę chce. Teraz powoli dorośleje i zaczyna sobie zdawać sprawę z własnych uczuć. „Pamiętnik Nastolatki 6” uświadamia nam, że prawdziwa miłość wymaga poświęceń, cierpliwości, akceptacji drugiej osoby takiej, jaka jest. Ciężka choroba, niepełnosprawność nie powinny powodować rezygnacji ze związku i dotyczy to obu stron, jednak trzeba też zdawać sobie sprawę z tego, że to wielka odpowiedzialność.  Kochając kogoś, musimy szanować jego decyzje, nie wolno manipulować drugą osobą. Z tym ma problem Maksym, który chce ułożyć Natalii życie, tak jak on chce. Wiem, że można go zrozumieć, po wypadku, chorobie ludzie często zachowują się podobnie jak on, irracjonalnie. Chłopak pragnie, by Natka była szczęśliwa, ale swoim działaniem doprowadza do zupełnie przeciwnego efektu.

   Po raz kolejny autorka oswaja czytelników z tematem, jakim jest przebaczenie. Prawdziwa miłość potrafi wybaczyć wszystko, ale to przecież za mało, bo o wiele trudniej jest zapomnieć i zacząć na nowo, od początku. Często pomimo tego, że komuś przebaczymy, nie potrafimy dalej się z nią przyjaźnić, czy chodzić. Ból w sercu pozostaje nadal. Natalia przekona się też, że czasem o wiele trudniej jest wybaczyć kłamstwo, manipulację, niż zdradę. Okazję do podarowania komuś drugiej szansy będzie miała Zuza. Czy doceni usilne starania Witosza i zapomni o tym jednym błędzie?

   Momentami denerwowało mnie jednak zachowanie Natki. Jej chłopak leży w szpitalu, a ona spotyka się z Bartoszem i idzie sobie do klubu z Jeremim, ponadto prawie się całują? Jeśli o to chodzi, zawiodłam się na Natce. Później, w wyniku takiego zachowania ma same problemy, na własne życzenie. Może to z powodu młodego wieku, wiadomo, że często popełniamy błędy. Oprócz tej jednej rzeczy bardzo podobała mi się ta książka. Nie jest też smutna przez cały czas, zdarzają się zabawne momenty, pechowe historie Zuzy. Zupełnie szczerze polecam tę książkę wszystkim nastolatkom, a także dorosłym, którzy dzięki niej mogą bardziej nas zrozumieć.