"Uratuj mnie" Jennifer Echols

TYTUŁ: URATUJ MNIE

AUTOR: JENNIFER ECHOLS

WYDAWNICTWO: JAGUAR

DATA WYDANIA: 2013

LICZBA STRON: 360

MOJA OCENA: 3/10

Sama nie wiem czemu co jakiś czas coś mnie podkusi, żeby sięgnąć po książki takie jak „Uratuj mnie” Jennifer Echols. Czytałam już przecież inną powieść tej autorki, pt. „Miłość, flirt i inne zdarzenia losowe” i bardzo się rozczarowałam. Może jednak wciąż wierzę, że przecież musi istnieć wiele dobrych obyczajówek. Poza tym dość dużo osób lubi twórczość Echols, więc stwierdziłam, że na pewno nie bez powodu. Niestety, nadal nie mam pojęcia, co takiego wyjątkowego jest w jej powieściach, bowiem „Uratuj mnie” nie można nawet nazwać przeciętną.

Pozwólcie, że tym razem wkleję opis treści, który znajduje się na stronie wydawnictwa. Tak dla lepszego efektu. Zoey chciałaby zapomnieć. O tym, że jej ojciec spotyka się z dwudziestoczterolatką. O tym, że jej matka przeżyła załamanie. O tym, że szkolny outsider, Doug, nie daje jej spokoju. Życie Zoey jest kompletnym chaosem i dziewczyna radzi sobie z nim w jedyny sposób, jaki zna – jest idealna. Doskonała córka, doskonała uczennica, doskonała dziewczyna doskonałego Brandona. Do czasu. Pewnej nocy Zoey cudem uchodzi z życiem z wypadku. Kiedy budzi się w szpitalu, nie pamięta niczego z minionego wieczoru – wie tylko, że coś poszło bardzo, bardzo nie tak...

Właściwie razi już samo stwierdzenie, że Zoey jest idealna. Przecież nikt nie jest idealny, a poza tym, gdybym już kogoś musiała tak nazwać to na pewno nie byłaby to ona. Doskonała córka? Taka, która kilka godzin po próbie samobójczej swojej matki idzie na imprezę zamiast być przy niej? Jednak, gdyby to był jedyny problem tej książki… Za chwilę opiszę Wam kilka innych „dziwnych rzeczy”, ale przede wszystkim jest ona po prostu nudna. Tam tak naprawdę nic się nie dzieje (nie licząc jakichś prób namówienia chłopaka na spotkanie w samochodzie, na parkingu). Oprócz tego momentami miałam wrażenie, że jednymi z głównych bohaterów są… prezerwatywy. Otóż Zoey ma ich cały karton w samochodzie, podrzuca je każdemu do szkolnych szafek, ciągle o nich wspomina itp. Jakaś obsesja.

Jeśli chodzi o pozostałych bohaterów, to chyba najmądrzejszy z nich wszystkich i tak jest Doug. Poza tym on wcale nie jest żadnym dręczycielem Zoey, jak mogłoby się wydawać. Przecież to normalny chłopak. Zaś Zoey i Brandon… Rzekomo się przyjaźnią i dziewczyna doskonale wie, że to flirciarz, który romansował już z niejedną dziewczyną. On sam zresztą opowiada jej o swoich miłosnych podbojach. Pomimo tego Zoey jest taka naiwna, a może po prostu chciała się zabawić? Zupełnie nie zauważa, że Brandon ma ją gdzieś. Jednak tak się nie zachowują przyjaciele. Nie wykorzystują się i nie oszukują.

Zoey również jest fałszywa. Niby chodzi z Brandonem, ale jednocześnie mizia się z Dougiem. Tego ostatniego traktuje bardzo podle, zwyczajnie urządza sobie z niego kpiny, a potem boi się, że ktoś opowie o tym Brandonowi. Jej zachowanie często jest sztuczne i irracjonalne, a także zwyczajnie głupie. Wracając do Douga i Brandona to najbardziej denerwowało mnie jak po każdym mizianku z Dougiem powtarzała „Ale ja chodzę z Brandonem”. Najlepszy jest ten fragment:

 - Nie chcę cię stracić. Rozumiem, że w ogóle cię nie mam, ale nie chcę stracić tej szansy. Tak jak mówiłeś, chciałabym mieć u ciebie szansę.

- Chciałabyś?

- Tak – potwierdziłam. – Ale nie w tej chwili. Ponieważ chodzę z Brandonem…

- Boże!

- … i nie chcę go zdradzać.

- Nie jesteście małżeństwem, Zoey!

Zaś drugie miejsce zdecydowanie zajmuje moment, kiedy Zoey myśli: Ale Brandon i ja przyjaźniliśmy się, sporo nas łączyło i obawiałam się, że moja decyzja o zerwaniu będzie dla niego poważnym ciosem. Dziewczyno, przecież on cię totalnie olewa i zdradza!

Rozumiem, że czasem tak typowo dla rozrywki lubimy przeczytać coś lekkiego, ale czy musi to od razu być COŚ TAKIEGO? Co prawda, „Uratuj mnie” jest lepszą powieścią od „Miłość, flirt i inne zdarzenia losowe”, ale to żaden wielki wyczyn. Jeśli nie przeszkadzają Wam dziwne i głupie zachowania bohaterów oraz wszelakie absurdy to możecie przeczytać tę książkę. Zapewniam jednak, że w każdej bibliotece i księgarni znajdziecie tysiące lepszych, więc po co tracić czas?

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

52 książki 2014
Book lovers

Klucznik

Grunt to okładka